Februari begon rustig. Zo rustig dat het bijna eng was. De jongens allemaal op hun plek op dagbesteding en of school, alle werk bij en niks geen spannende dingen in het vooruitzicht.
Dit hield aan tot de 2e week van februari. We kregen het bericht van school dat een moeder uit onze klas niet meer lang in ons midden zou zijn. Dat is schrikken! Zeker omdat ik haar steeds vanaf de zijlijn hebt geprobeerd te steunen in haar ziekteproces. Vanaf de zijlijn omdat ik ook gewoon een moeder ben uit de klas niet meer en niet minder. Deze vrouw heeft zoveel strijd geleverd 6 jaar ziek en 6 jaar een voorbeeld zoals er weinig voorbeelden zijn. 14 dagen na het bericht dat ze het niet ging redden is ze overleden. Wat bewonder ik deze vrouw en gelukkig heb ik haar dit nog kunnen zeggen in een kaart. Ze zei Antoinette de tijd haalt me in ik wil nog zo graag maar mijn lijf is op. Keihard als je dit hoort. Je kunt niks en je voelt je zo machteloos. Deze vrouw had de regie stevig in handen alles maar dan ook alles had ze tot in de puntjes geregeld. Gelukkig zijn we met een aantal moeders afscheid wezen nemen. En heel gek, wat kun je opgelucht zijn als je een bekende uitvaartverzorger ziet. Ron de rots in de branding bij de uitvaart van mijn moeder heeft ook de uitvaart van deze bijzondere vrouw geregisseerd en dat voelde zo goed. Hij was verbaasd dat ik het benoemde maar zo voelde het echt omdat je weet dat hij zijn vak verstaat. Dit gebeuren kleurt je leven er is weer een rouwrandje bij in je hart.
Tegelijkertijd gaat het leven gewoon weer door. Terug op het werk krijgen we 2 kindvragen op 1 dag. 1 logeervraag en 1 crisisvraag. Tegen beide zeggen we in eerste instantie ja. Ook omdat de praktische oplossing werd gegeven in ons 5 minuten gezinsoverleg en Esmee al de praktische bezwaren wat betreft de slaapplaatsen had opgelost. Dit was op een donderdag. Dinsdag zou duidelijk worden of het crisiskindje kwam en woensdag kwam het logeerkindje kennismaken. De beide kindjes waren nog klein 4 en 5 jaar oud. Uiteindelijk bleef het crisis kindje in haar eigen gezin. Het logeerkindje voelde zich erg goed bij ons maar bij ons kwamen steeds meer twijfels. Past zo'n jong kindje wel in ons gezinssysteem van nu? Ook leek de vraag groter dan die eerst werd gesteld 1 weekend in de maand werd al snel 1 weekend en vakantie opvang. Samen met onze teamcoach hebben we vanmorgen toch maar besloten het niet te doen omdat we niet zeker zijn over het perspectief bij ons. Dan kun je maar beter nee zeggen direct na de kennismaking dan dat als je al verder bent in het traject. Maar oh wat voelt dat naar. Ook al hebben Bert en ik altijd gezegd bij twijfel is het nee gaat dit rechtstreeks tegen je gevoel in. En ook al is het verstandelijk goed toch knaagt er altijd nog iets. Dit is de meest verschrikkelijke kant van gezinshuisouder zijn. Je voelt dat je een kind kan helpen maar moet je verstand laten spreken. Je hebt immers ook verantwoordelijkheid ten opzichte van de jongens die al bij je wonen en ten opzichte van Esmee die ook haar schaarse momenten samen met ons koestert.
Het is goed zo....
Wederom gaan we over tot de orde van de dag. Wat is het heerlijk om te zien dat er 6 meiden rondrennen op het plein voor ons huis. 6 meiden die genieten van een lange middag vrij omdat ze het continu rooster hebben deze week op school. 6 meiden in de bloei van hun leven ieder met hun verhaal. 2 meiden van deze 6 hebben geen moeder meer zoals ik die trots toe staat te kijken naar hun lol. Dit besef komt weer in volle vaart binnen. Deze meiden hebben het geluk dat ze een heel bijzondere klas hebben die ze steunt. Want wat je ook hebt of niet meer hebt in hun geval in groep 7 van Obs de Huet mag je zijn wie je bent en als je het even niet zo lekker hebt zitten zijn er altijd wel een paar die je vragen of het gaat of dat je wilt spelen. Fijn dat ze onderdeel zijn van deze groep, deze klas met de bijzondere juffen die de meesten al 3 of 4 jaar kennen. Lieve kids ik hoop voor jullie dat deze mooie sfeer zo blijft ik hoop ook dat jullie er later net zo mooi op terug kijken als hoe ik er nu tegenaan kijk.
