Het is de week voor de voorjaarsvakantie. Anders dan anders omdat slechts 1van de jongens nog maar echt vakantie heeft. Rest is aan het werk. Esmee heeft ook vakantie maar omdat de agenda alweer vol dreigt te lopen met allerlei andere afspraken lijkt het erop dat haar vakantie vooral weer aanpassen aan wordt. Omdat we dit jaar laat voorjaarsvakantie hebben en Esmee keihard heeft gewerkt op school is het zeker tijd voor ontspanning. Die lijkt er dus niet te zijn... Na wijs beraad met Bert raad ik hem aan met Esmee een midweekje weg te gaan. Niet omdat ik het de jongens niet zou gunnen maar vooral omdat we zien dat Esmee toe is aan rust. 8 weken bikkelen is lang.
Esmee en Bert vertrekken op maandag naar de Huttenheugte. Super last minute kunnen boeken en met ook nog vakantieveiling kaartjes van het dierenpark in Emmen op zak kan hun week al bijna niet meer stuk.
Maandag komt onze ook vakantie vierende jongen weer terug en omdat de rest van de jongens gewoon gaat werken heeft hij ook het rijk alleen overdag wat privileges schept maar ook verplichtingen. Hij moet ook noodgedwongen mee naar de orthopedisch schoenmaker voor 1 van de andere jongens. Daar staat wel een bezoekje aan de markt, stad en een 30 centimeter Subway broodje tegenover.
Omdat de jongens nogal bezorgd waren over wat we aten deze week omdat Bert altijd kookt doe ik mijn best culinaire hoogstandjes te toveren in de keuken.
Ik krijg complimenten over de lekkere gerechten! Zuurkoolschotel en broccoli taart staan niet vaak op het menu! De jongens zijn sowieso verbaasd dat ik kan koken ;-)
Op woensdag is het tijd voor frites! Morgen gaan de eerste jongens alweer naar hun ouders om daar ook nog even vakantie te hebben en de frites waren beloofd.
We lopen vandaag een rondje Stroombroek met de hond. Het is heerlijk weer!
Thuis maken we ook nog een begin in de tuin. Wat een puinhoop! Groot onderhoud is nodig dit voorjaar.
Mensen die ik gaandeweg deze week spreek reageren wisselend op ons gescheiden bestaan.
Nee we gaan niet scheiden, nee ik ben niet jaloers, en ja het gaat eigenlijk best goed zo alleen.
Dat is ook het voordeel van autisme. 1 persoon minder is 1 schakelmoment minder en dus meer duidelijkheid van 1 persoon. Ze weten nog meer waar ze aan toe zijn.
Dan is er ook gelukkig nog FaceTime! 1 van de jongens mist Esmee en Bert heel erg en vraagt wanneer hij via de televisie mag praten met Esmee. Dit doen we regelmatig en dat is erg gezellig want zo zijn we toch weer bij elkaar in de kamer.
Toch nog samen in deze gescheiden week die om vliegt!
