45

Aanstaande zaterdag word ik 45. Eigenlijk helemaal geen bijzondere leeftijd maar het afgelopen jaar was toch bijzonder vond ik. Niet dat we zozeer veel veranderingen hebben gehad. Maar misschien was het dat ook juist wel. Het was erg stabiel bij ons in ons gezin. Geen gekke uitspattingen maar heel veel dingen die wel rechtstreeks vanuit het hart kwamen of alles te maken hebben met een fijn of minder fijn gevoel. Niet dat ik hooggevoelig ben maar ik maak wel vaak keuzes vanuit mijn gevoel die dan achteraf ook goed te verantwoorden zijn. Kortom mijn onderbuikgevoel heeft me dit jaar niet in de steek gelaten.
We hebben mooie mensen ontmoet en ook mooie mensen moeten laten gaan. En juist dat laatste raakt me telkens diep. Dat doet het bij iedereen maar ik vond het altijd lastig daar een weg in te vinden.  Het overlijden van mijn moeder al bijna 3 jaar geleden en de rouwperiode erna heeft me wel mooie dingen opgeleverd daarin. En vooral de wijze woorden van Ron de uitvaartondernemer " je krijgt wat je geeft" hebben het afgelopen jaar zichzelf bewezen.
 We geven veel met ons gezin maar krijgen er ook veel voor terug. Lekker cliché trouwens..

 In de tijd van bezuinigingen is het mooi te zien  dat er in de kabinetsplannen staat elk kind heeft recht op een gezin. Plaatsing in een pleeggezin of gezinshuis heeft de voorkeur boven instituutsplaatsing. Dit is toch wel een prachtige erkenning van dat het echt werkt een gezinshuis.
Participatiesamenleving is op ons lijf geschreven. Dit heeft zich het afgelopen jaar ook weer bewezen. We hebben soms keuzes moeten maken die niet makkelijk waren maar waar het welzijn van het desbetreffend kind dusdanig in de knel kwam dat het gewoon moest.
Je haalt niet zomaar iemand van school.. Nu kan ik zeggen dat het voor hem de goede keus was. Wat is hij weer gegroeid! Dáár waar hij niet meer de kans kreeg te groeien heeft deze rigoreuze keuze wel goed uitgepakt. En wat fijn dat deze mensen wel gelijk aangeven als er iets niet goed lijkt te gaan. Het 1 en 1 is twee gevoel noem ik dat.

En daar waar de twee oudsten gewoon ook op hun manier vooruitgang laten zien spanden de jongsten de kroon! De goede cijfers vlogen ons om de oren. Dit terwijl wij ook echt ouders zijn die met een 7 dik tevreden zijn.. Een cum laude stage voor 1 van de jongens en een topjaar in groep 7 voor Esmee.
 Wat heeft dat extra jaar groep 5 toch ook echt goed gedaan!
Wat een leuke en lieve klas is ze terecht gekomen.

 Ik had de eer de afgelopen tijd veel te helpen in deze klas waar het er echt harmonieus aan toe gaat. Tijdens de handenarbeidles sprak ik dat uit in het groepje bij mij aan tafel. Eigenlijk is het uniek in deze tijd waar pesten en treiteren de hoofdmoot lijkt te worden in de maatschappij dat het bij jullie klas zo anders is. 1 leerling  zei toen " wij pesten niet wij praten met elkaar en iedereen mag zijn zoals hij is" Dit  klinkt mooi voor een 11 of 12 jarige maar de kanjers van groep 7 met hun juffen bewijzen dit elke dag in  praktijk. Iedereen  is blij als het goed gaat met iemand anders. En als het wat minder gaat dan staan ze masaal klaar om te helpen en te ondersteunen.. De juf van de dinsdag zei; de dinsdag is echt een feest ze willen van alles en zijn altijd gemotiveerd! Wat een compliment.

Nou wat betreft de stabiliteit van het afgelopen jaar.. Net als altijd zit de piek " de tropenweken" net voor de vakantie. Want naast alle jaargesprekken van de jongens is er altijd wel van alles wat tussendoor komt. Dit maal een HKZ toetsing en een toetsing van de Menzis  of de zorg die beschreven staat in de zorgplannen en indicatie daadwerkelijk gegeven wordt.  Ik zeg kom maar op ik ben er klaar voor! Zal zorgen dat de papierwinkel op orde is en de zorg het kwaliteitsstickertje krijgt dan zijn we ook nog een kwaliteitsgezinshuis ;-)

Maar ook een toch wat ander bericht rondom Berts hart. Er zit binnen nu en 10 jaar toch een operatie aan te komen. Blijft toch heftig... Maar gezien de stabiliteit en al de bonustijd die we al hebben met elkaar zullen we ok hier onze schouders weer onder zetten en ervoor gaan!
Dat is wel een mooi motto voor mijn komende levensjaar ik ga ervoor ! En waarvoor dat is elke dag weer een verrassing! Hoera!

Kampioenen

Kampioenen!
Vandaag gingen onze jongens wederom naar het voetbalveld. Spanning alom want als er vandaag gewonnen werd was er het kampioenschap. Bijzonder want dit hechte team wordt nogal eens veroordeeld op zijn lengte. Dit terwijl er jongens en meiden in voetballen die wel heel lang zijn maar de meesten toch fors beperkt in hun mogelijkheden. Desalniettemin voetballen ze al 6 jaar met veel plezier samen. Eerst bij een andere vereniging maar omdat er niet genoeg draagkracht was binnen het bestuur omdat het geen selectie elftal was, is het hele team over gestapt naar een vereniging die deze bijzondere jongens en meiden wel een eerlijke kans gaf. 2 vaste begeleiders Vincent en Bert smeden het team van de kampioenen!

 Het J G 1 elftal van SDOUC.
De sponsor Iswi die vanaf het begin die het hele team op handen gedragen heeft.  Al tot 2 keer toe heeft dit bijzondere bedrijf kleding geschonken. Bij uitwedstrijden staan hun busjes ter beschikking.
De vereniging Samenspel  Doet Overwinnen Ulftse Combinatie doet zijn naam eer aan! Als de G elftallen voetballen toen ze dat op het jeugd kunstgrasveld naast het hoofdveld  en niet zoals bij de andere vereniging op een achterafveld. Vol verve wordt er onder bezielende leiding van Jochem getraind. Elke training 100% bezetting. Inmiddels is er al een tweede elftal die ook mee traint en ook steeds beter samen gaat voetballen. Ook zij voetballen competitie.

Vandaag dus de spannende wedstrijd... Heel goed gevoetbald hebben ze en met 7-1 gewonnen! Kampioen! Dat wordt gevierd in de kantine met veel gezang patat en frikandellen! Klasse dames en heren van JG1 maar ook voor SDOUC die dit team een warm hart toe draagt en ze wel een eerlijke kans geeft binnen de vereniging! Participatie ten top!